Laureaat 1 | Rafael Mota Crucho
Houd me vast,
Moeder Maas.
Breng me maar naar huis,
bij jou ben ik thuis
Al weet ik het zelf niet meer
wie ik ben, en wat ik doe
Vertel me morgen maar weer
waarom, wat en hoe
Is het al tijd?
Moet ik al gaan?
Zijn de tijd en het leven
mij voorbijgegaan?
Dan neemt het water me mee,
dan ben ik weer vrij
Ik weet het niet meer
en ik wist het al niet.
Huil ik uit hartzeer,
of puur verdriet?
Daar stroomt hij weer,
de traan, die ik in het water vallen liet
En als ik dan moet gaan,
en zie in de verte al het licht
Laat ik weer een traan,
en stroomt een stukje Maas
door mijn gezicht.
Laureaat 2 | Xander Valée
De dwalende dwaas
Ik voelde net als een dwalend lichaam
Meegesleurd door het water
Dobberend op weg naar later
En dan stilaan eenzaam verdergaan
Daarna meegenomen door de Maas
Ondergetrokken en verdronken in spijt
Nergens kon ik mijn gevoelens kwijt
Vervolgens werd alles een waas
En toen het water mijn mond toch verliet
Liet ik vallen dat ik van haar hield
Al deden die woorden haar verdriet
Vlak voordat ik mijn ogen sloot
Werden haar stralende wangen toch nog even rood
En ik, wel, ik ging weer verder dobberen
Laureaat 3 | Britt van de Rydt
Plekje aan de Maas
Ik heb daar al vaak gezeten,
zuchtend, denkend in het gras.
Vaak wensend dat er verder even niets anders was,
en even geprobeerd mijn zorgen te vergeten.
Toch heb er ik nooit echt veel over geweten,
die bijzondere rust, breekbaar als glas.
In plaats daarvan altijd maar gezucht en gedacht,
plukkend aan een of ander gewas.
Ik heb maar zelden echt geluisterd toen ik daar heb gezeten.
Geluisterd naar de rust en vrede, vrij vertaald door het geroep van
meeuwen, dat toch steeds verdwijnt in een mist, een waas.
Een vertaling, even vrij als het landschap, dat de indruk wekt
er al te staan sinds enkele eeuwen.
Toch nooit te oud of uitgeput voor wandelingen, tochten,
vogelvluchten of gegraas.
Iedereen vindt er wel een plek, om te genieten van de stilte
of juist te kunnen schreeuwen.
En toch kan niemand zien wat ik zie, op mijn plekje aan de Maas.