Laureaat 1 | Olivia Louw
superlaureaat Regionaal landschap
Als de Maas een puber was
Met klotsende oksels baan ik mijn weg, door het land, door het leven.
Linksom, rechtsom, het is mij om het even.
Ik meander, verander, verover. Ik betover met mijn grillige aard.
Soms lieflijk, soms onstuimig. Ik kan razend zijn en nietsontziend.
Toch breng ik gulle gaven: water en grind.
Ik geef en ik neem en snij bochten af waar ik maar wil.
Ik kán rustig zijn, maar sta nooit stil.
Zoals jullie er nooit bij stilstaan dat we elkaar nodig hebben.
Onze levens worden door elkaar bepaald.
Mijn kwaliteit wordt door jullie onderuitgehaald.
Jullie gebruiken me als afvalputje, als gifbelt,
terwijl elke verontreiniging ons aller levens beknelt.
De meeste bezoekers komen vooral om van mij te profiteren.
Dat mag! Maar dan moet je ook eens f*cking@! leren
om mij schóón te houden en het niet alleen over te laten
aan een stelletje idealistische dopjesrapers, plasticprikkers,
flessenverzamelaars en andere milieuridders.
#Lekkermakkelijk!
Al eeuwen blijven we marchanderen,
schipperen en laveren,
de mens en ik.
Dacht je dat ik het nog langer pik?
Ma’ass!
Laureaat 2 | Elien Beenders
Maasgedicht
De Maas is als een mens
Alles wat erin terechtkomt
Voert ze met zich mee
Er zijn dagen
Zonder klagen
Waarop alles prima vloeit
De Eik aan de oever groeit
Er zijn ook dagen
Met onmenselijk moeilijke vragen
Dan zal de Maas overstromen
En iedereen dwarsbomen
Net zoals de mens
Bereikt de Maas dan zijn grens
Laureaat 3 | Iona Coopmans
De Maas
De Maas stroomt al jaren
helemaal tot aan de Noordzee
Soms ga ik naar haar staren
of loop een stukje mee
Soms erg diep, soms erg laag
dat hangt af van het weer
Soms erg snel, soms erg traag
maar mooi iedere keer
Als voor iedereen zijn tijd is gekomen
zal de Maas nog altijd stromen